Hotline MDI

MDI opening ceremony, March 21, 1997

De openingsceremonie werd verricht op vrijdag 21 maart 1997, in De Balie te Amsterdam door Brieuc-Yves Cadat, bestuurslid van de stichting Magenta en de heer Hans Dijkstal, minister van Binnenlandse Zaken.

Aanwezig bij de opening waren diverse mensen uit de anti-racisme beweging, leden van de MDI Klankbordgroep, politie, justitie, politici, diginauten en pers aanwezig. Onze dank aan De Balie voor de geboden gastvrijheid.

Toespraak van Dhr. Brieuc-Yves Cadat, bestuurslid van de stichting Magenta:

“

Welkom allemaal, in het bijzonder dhr. Dijkstal, minister van binnenlandse zaken. Voordat wij overgaan tot de opening van het Meldpunt een paar woorden:

In Nederland en de rest van Europa zien wij de afgelopen jaren een toename van racistische uitingen en daden. Ook het internet, als integraal onderdeel van de samenleving ontkomt daar niet aan; discriminerende en racistische teksten, extreem-rechtse pagina's en digitale netwerken van rechts-extremisten. Vanuit de anti-racisme beweging ontstond vorig jaar de behoefte om hier iets aan te doen. Discriminatie is strafbaar en de Nederlandse wetgeving geldt ook voor het Internet. "In Real Life" Meldpunten discriminatie zijn nog niet op het Net actief, dus het minimale wat wij kunnen doen is een tegenwicht te bieden door het instellen van een Digitaal Meldpunt voor het Nederlandse gedeelte van het Net.

Wij worden hierbij ondersteund door het LBR, de landelijke vereniging van ADB's en Meldpunten, het Meldpunt Discriminatie Amsterdam, de vereniging van Nederlandse Internet Providers NLIP en door onze webspace provider, Vuurwerk Internet. Ook heeft het discriminatie-team van de Amsterdamse politie belangstelling getoond voor het meldpunt en is de wens uitgesproken om in overleg te treden en te komen tot een efficiente afhandeling van aangiftes.

Het is vandaag 21 maart, de internationale dag tegen racisme. Bovendien is 1997 het Europese jaar tegen racisme. Nederland heeft met het Meldpunt Discriminatie Internet een novum in Europa.

Meneer Dijkstal, mag ik u nu verzoeken om het Meldpunt Discriminatie Internet officieel te openen.

”

19.17 Minister Dijkstal gaat bij de PC staan met daarop de speciale openingspagina van het Meldpunt Discriminatie en drukt op een muisknop. Het beeld verspringt naar de Main page en op de Internationale Dag tegen het Racisme is het Nederlandse Meldpunt Discriminatie Internet (MDI) officieel geopend.

Vervolgens neemt de minister plaats achter de microfoon:

Toespraak van Dhr. Hans Dijkstal, Minister van Binnenlandse zaken:

“

U heeft zojuist gezien hoe ik met trillende vingers de muis indrukte, ik ben nog een van die naieve mensen die er geen ervaring mee heeft. Ik heb een keer het woord 'decoratiestelsel' opgezocht en toen kwam ik geloof ik bij een borduurcursus uit.

Helaas zijn er personen die belangstelling hebben voor groffe beelden van kinderporno, zeer schadelijke informatie over het maken van bommen en schandalige uitingen van racisme en discriminatie; allemaal op het Internet te vinden. Hoe moet je dergelijk materiaal opsporen? Is het plaatsen ervan strafbaar? En hoe organiseer je de vervolging? Met moderne technologie is dat nog niet zo eenvoudig geregeld. Het is gemakkelijk om er lichtvoetig over te denken, maar elk initiatief kan helpen.

Daarom een zeer grote pluim op de hoed van de initiatiefnemers van dit Meldpunt en natuurlijk ook voor alle anderen die dit initiatief ondersteunen. Het zou het mooist zijn als er weinig gemeld zou hoeven worden, maar zo mooi ziet de wereld er nog niet uit.

”

Te gast op de Meldpunt-opening, 21 maart 1997

Door Jolie van der Klis

“

""Ik ben uitgenodigd voor de opening van het Meldpunt Discriminatie Internet,"" Felipe Rodriquez sprak me aan in het trappenhuis van de Prins Hendrikkade, "ik vroeg me af, zou jij daar namens XS4ALL? Het is een feest in De Balie, volgende week vrijdag..."

Even botste het beeld van een feest —oh Hemel, ik ken daar niemand— op de altijd-lieftallige blik van Felipe, waar je eigenlijk geen 'nee' tegen kon zeggen.
"Eh... Natuurlijk...Hoe laat?"
"Ik stuur je de uitnodiging!" riep Felipe over zijn schouder, terwijl hij de trappen alweer verder afliep.

Zo zette ik ruim een week later mijn fiets vast op het Kleine-Gartmanplantsoen en liep ongemakkelijk De Balie binnen. Inderdaad, ik kende er niemand — en als ik al iemand herkende, dan was het omdat het gezicht toebehoorde aan de Minister van Binnenlandse zaken — Hans Dijkstal — of andere politici, zoals Anne Lize van der Stoel of mensen uit de Gemeenteraad.

Ik zocht een onopvallende plek en speurde tussen de mensen naar een bekend gezicht. Iemand van de Digitale Burgerbeweging misschien. Van Wegener Internet, van Planet, of mijn klasgenootje Hendrik Rood, in de rol van columnist of telecomexpert. Ik dacht aan de discussies over Meldpunten die we gevoerd hadden. Werden ze niet opgericht om de hete aardappel te kunnen doorschuiven, onder het mom van "Wij zijn zijn als provider slechts postbode, geen politieagent, met klachten kunt u terecht bij..."?

"Welkom! Ben jij Jolie? Van XS4ALL?" Twee vriendelijke ogen achter een dikke bril en een uitgestoken hand.
"Ik ben Ronald. Eissens. Wij hebben vreselijk gelachen om die Unox-worstenfabriek-post van je op DB.NL laatst..." Hij pinkte met een vinger in zijn ooghoek, alsof hij nog een lachtraan vanachter zijn bril wegveegde.
"Suzette en ik— Dat is Suzette," hij wees naar een meisje met een punk-kapsel dat schaterlachend achter een tafel met computerapparatuur verdween, "wij lezen DB.NL [digitale burgerbeweging], wel, maar het is één grote flame-war, zinloos om er op te reageren."

Al snel waren we verwikkeld in een diep gesprek, over strafbaar materiaal dat weldegelijk op de Nederlandse usenet-servers stond en waar providers hun handen niet aan wilden branden. Over discussies, die ook binnen de providers zèlf gevoerd werden — en waarin zelfs medewerkers die ronduit strafbare foto's, denk aan kledingloze kinderen in misbruiksituaties, wilden verwijderen tegen het argument van de 'common carrier' opliepen.

"Zijn jullie niet bang dat jullie dan, eh, zeg maar, gebruikt worden door de providers: dat jullie de rotzooi kunnen oplossen — en jullie straks die hele shitload aan discussie over je heenkrijgen?"
"Nee, ik ben nergens bang voor, wij hebben kennis op dit gebied. De wet is in principe duidelijk wat wel en niet mag."
"Ja ja: 'in principe,' ik zeg altijd: 'in principe' betekent gewoon 'niet.'"
"Haha! Je moet Suzette leren kennen... Suzette!" Het meisje in het zwart zwaaide even en verdween weer tussen de mensen.

We praatten nog tijdje door, al vertellend bleek Ronald een stuk jonger dan ik hem had ingeschat, slechts twee jaar ouder dan ik. Was het zijn lange cv, Rietveld, studie Biochemie, Groen Amsterdam, internet provider Vuurwerk? Of was het het pak, het postuur en de baard die hem op het eerste gezicht ouder had doen lijken?

Uit zijn verhalen over de Balistraat en de Zilverberg, bleek hij te hebben samengewoond met een van mijn dierbare vrienden, en een rol te hebben gespeeld in diens legendarische verhalen, over het "meegenomen melkkarretje" en de droeve verslaafde op de Zilverberg, die Ronald als beheerder van de flat had moeten vinden, toen Mahmoed al maanden dood op zijn bed lag. Door niemand opgemerkt. Door niemand gemist.

Ik vroeg naar het halskettinkje, dat Ronald onwillekeurig tussen zijn vingers had gehouden, tijdens zijn verhaal over de tragische Mahmoed.
"Welke letters zijn het?" wees ik naar het hangertje.
"Ah, dat zijn Chet en Jot. Samen het woord Chai, dat betekent Leven. Het leven dat we vieren, respecteren en herdenken. Net als we zeggen 'Le Chaim!' als we proosten."

Aan het einde van de middag was ik overtuigd dat dit Meldpunt was opgezet door een hoogst integer, ingetogen, vriendelijk en capabel mens. Suzette had ik niet gesproken, maar bij een man als Ronald kon alleen een vrouw van zijn kaliber passen.

Er was maar één ding waar ik me al die jaren wel eens zorgen over maakte: hoe zwaar lag deze taak op de schouders van Ronald en Suzette? Ook zij die onvermoeibaar nuchter op elk bericht van haat en elke overtreding van de strafrechtelijke discriminatiebepalingen in actie komen, hebben hun fysieke grenzen.
Waar de overtredingen in de jaren negentig nog het formaat van vissersbootjes hadden, werden het na de millenniumwisseling steeds meer mammoettankers.

Een kleine 24 jaar na die ontmoeting in maart 1997, véél vroeger dan ooit denkbaar, namen we op Zorgvlied afscheid van Ronald. En nu, 8 maanden later, ook van Suzette.

Ronald en Suzette laten ons niet alleen de taak na ons te blijven inzetten tegen haatspraak en ongelijkheid, maar ook hun motto: het leven vieren, respecteren en herdenken.

”

Jolie, 25 juli 2021

SuZ antwoordde op 26 juli 2021, op de eerste versie:

“

"wat een mooi stukje. [...] In ieder geval dank je wel, ik ging in 1 klap terug naar die 21 maart. "

”

Terug naar de hoofdpagina over het Meldpunt Hotline MDI [Engels]